Mogelijk werken sommige onderdelen van onze website niet naar behoren. Voor een optimale beleving bekijkt u onze website het beste in Chrome of Firefox.
Jessica leeft sinds 2012 met een incomplete dwarslaesie. Ze nam dit jaar met de Roessingh Riders deel aan de HandbikeBattle in Oostenrijk, een jaarlijks terugkerende handbikewedstrijd tussen teams van revalidatiecentra.
De race gaat over een 20 kilometer lang parcours over de Kaunertaler Gletscherstrasse omhoog richting de finish op 2150 meter. Bram, fysiotherapeut bij Roessingh, begeleidde Jessica als buddy gedurende de voorbereidingen en tijdens de Battle.
“Als iemand me 10 jaar geleden had verteld dat ik dit ooit zou gaan doen, had ik het nooit geloofd. Ik ben helemaal niet zo’n sportieveling, dus ik was verbaasd dat ik werd gevraagd om mee te doen. Ik heb er echt wel even goed over na moeten denken want er wordt veel van je verwacht”, legt Jessica uit.
“We vragen mensen niet zomaar voor de Battle”, licht Bram toe. “Ze moeten wel een doel hebben én doorzettingsvermogen. Zeven jaar geleden heb ik Jessica ook tijdens haar revalidatie begeleid. Als jonge werkende moeder wilde ze toen maar één ding: weer kunnen lopen. En dat is haar na heel veel oefenen gelukt. Ik wist dus dat ze een doorzetter is en dat heb je nodig voor de Battle.”
“De voorbereidingen beginnen met een medische screening en conditietesten. Het is een zwaar traject en we willen weten of mensen dit aankunnen en of het verantwoord is,” legt Bram uit. “Eind vorig jaar zijn we gestart met rustige trainingen om kracht en conditie op te bouwen. Uiteindelijk bouwen we dat uit tot drie of vier trainingen per week. Vanaf maart trainen we buiten om kilometers en hoogtemeters te maken.”
“De trainingen waren voor mij best pittig,“ blikt Jessica terug. “Eerst kon ik het niet altijd volhouden maar het ging steeds beter. Ik trainde samen met een plaatsgenoot en we moedigden elkaar aan om steeds een stukje verder te gaan. Bram heeft mij in de trainingsperiode steeds begeleid, samen met een team van trainers, therapeuten en artsen. Ik kon altijd bij Bram terecht als er iets was, een fijne samenwerking!”
“Op 13 juni zijn we in Oostenrijk samen de uitdaging aangegaan,” vertelt Jessica enthousiast. Ik was erg zenuwachtig, zeker nadat we het parcours een paar dagen voor de race per bus hadden verkend. Dit was hele andere koek dan de trainingen op de Holterberg! Die 20 kilometer gaan bijna helemaal bergop. Met een handbike doe je alles op armkracht en dat is veel zwaarder dan bijvoorbeeld fietsen. Ik heb er nu nog spierballen van! Gelukkig word je onderweg voortdurend aangemoedigd. Ook mijn man en kind stonden op verschillende plekken langs de route om ons aan te moedigen.”
“Zes uur en twee minuten na de start kwam Jessica als allerlaatste deelnemer over de streep, onder luid gejuich en applaus van de andere teams en alle supporters,“ vertelt Bram. “Een enorme overwinning voor Jessica en mijn mooiste finish ooit!
“Op dat moment besefte ik nog niet wat ik had gepresteerd, ik leefde even helemaal in een roes,” zegt Jessica. “Nu, een paar maanden later, kijk ik er met veel plezier en goede herinneringen op terug. Ik heb laten zien dat dit haalbaar is, ondanks de beperking waar ik mee leef. Ik heb mijn grenzen verlegd. Door de zware trainingen en door het omgaan met al het geregel en de beperkte voorzieningen, bijvoorbeeld in ons hotel. Ik heb laten zien dat je met een dwarslaesie meer kunt dan je denkt en dat wil ik ook graag aan anderen meegeven. Ga uitdagingen niet uit de weg, ga ervoor!”