Het verhaal van Loes Mulder

Loes Mulder (37 jaar),

Ergotherapeut bij het dwarslaesieteam en sinds 2004 werkzaam bij Roessingh:

"Mijn verhaal begint in Italië, tijdens een kampeervakantie aan het Gardameer. Ik kreeg een sms-bericht uit Nederland: of ik al had gehoord dat twee campings verderop een jongen uit Enschede na een duik in het meer een dwarslaesie had opgelopen. Ik weet nog dat ik tegen mijn partner zei dat ik hem dan wel in het revalidatiecentrum terug zou zien. Verder dacht ik er op dat moment niet echt over na.

Tot een paar weken na mijn vakantie inderdaad de toen 17-jarige Stijn op de dwarslaesieafdeling werd binnengebracht. Hij had een revalidatietraject van maanden voor de boeg. Daar lig je dan, bijna volwassen, en al je toekomstplannen zijn ineens compleet onzeker. Toch is Stijn nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ik heb veel bewondering voor hoe hij samen met zijn ouders de schouders eronder heeft gezet om de draad weer op te kunnen pakken. Ik ben zelf moeder en als je dan maandenlang met zo’n jonge vent werkt aan zijn herstel, dan komt dat wel binnen. Ik weet niet of ik in zijn situatie zo goed de moed erin had kunnen houden. Ik ging met hem aan de slag met handfunctietraining en dacht met hem mee over allerlei voorzieningen die hij na de revalidatie nodig zou hebben. Bij het maken van keuzes waar elke jongvolwassene voor staat, zoals op jezelf wonen, studeren en werken, heeft Stijn zich nooit laten ontmoedigen door de dwarslaesie. Ik ben blij dat ik hem in dat proces heb kunnen begeleiden.

Vanuit Roessingh is hij meteen op zichzelf gaan wonen en heeft hij net als leeftijdsgenoten van het Enschedese studentenleven genoten. Inmiddels is hij aan het werk en speelt fanatiek rolstoelrugby. Af en toe komt Stijn nog langs, bijvoorbeeld voor aanpassingen aan zijn rolstoel. Dan praten we altijd even bij over hoe het nu met hem gaat. Het blijft bijzonder om te zien wat hij allemaal ‘gewoon’ doet en onderneemt, ondanks die ongelukkige duik van zoveel jaar geleden."