Mogelijk werken sommige onderdelen van onze website niet naar behoren. Voor een optimale beleving bekijkt u onze website het beste in Chrome of Firefox.
Artikel Tubantia 14 oktober 2019
Roessingh: Revaliderende patiënt dupe van afspraken met zorgverzekeraars
ENSCHEDE - De financiële afspraken van verzekeraars met revalidatiecentra zijn onwerkbaar. Het leidt tot geschuif met patiënten en een verslechtering van de financiële positie van de klinieken, zegt Ronald Spanjers, bestuurder van Revalidatiecentrum Roessingh in Enschede. Hij wil dat er snel iets aan het ‘imperfecte systeem’ verandert.„
Het is een keer genoeg geweest”, zegt Ronald Spanjers, lid van de raad van bestuur van Roessingh, Centrum voor Revalidatie. Hij reageert op de patiëntenstop die vanaf vandaag voor Zilveren Kruis-verzekerden geldt bij ziekenhuisgroep ZGT met ziekenhuizen in Almelo en Hengelo. Die gaat naar zijn mening ten koste van patiënten. „Kennelijk is het gemakkelijker om met mensen te schuiven dan met geld.”
Zorginstellingen, zoals ziekenhuizen, en zorgverzekeraars sluiten contracten af over het verwachte aantal patiënten en de vergoeding die zij zullen krijgen. Daarbij wordt ook een plafond vastgelegd: zoveel en niet meer. Wordt dat overschreden, dan krijgt de zorginstelling de verleende zorg niet meer betaald. Omdat ZGT en Zilveren Kruis geen nieuwe overeenkomst wisten te sluiten, zoekt de verzekeraar vanaf vandaag naar een ander ziekenhuis voor zijn cliënten. Spoedgevallen en zwangere vrouwen worden nog wel door ZGT geholpen.
Ook met revalidatiecentra worden zulke afspraken gemaakt. En ook daar geldt dat er bij het overschrijden van het budgetplafond niet meer voor behandelingen wordt betaald. „Het raakt ons misschien nog wel harder dan ziekenhuizen”, zegt Spanjers. „Daar gaat het om hogere bedragen, maar wij kunnen niet verwijzen naar andere revalidatiecentra in de buurt. Want die zijn er niet. Bovendien heb je het over arbeidsintensieve, complexe en dus kostbare zorg. Bij iemand met een dwarslaesie lopen de kosten al snel op tot 100.000 euro. Dat betekent dat je dan al snel boven het plafond uitkomt.”
Volgens Spanjers worden elk jaar wel een of meerdere budgetplafonds overschreden en wordt verleende zorg niet betaald. „Dan heb je het niet over grote verzekeraars als Menzis, maar over de kleinere. Bij de grotere zijn de schommelingen in het aantal cliënten niet zo heftig. Maar bij zorgverzekeraars met een kleiner marktaandeel is het lastiger om te voorspellen voor welke zorg in welk ziekenhuis mensen kiezen.”
Hij zegt dat Roessingh jaarlijks minstens een half miljoen euro kwijt is aan zorg die niet wordt vergoed. Op een omzet van zo’n 40 miljoen euro. Het is volgens hem niet voor niets dat vijftien van de twintig revalidatiecentra in Nederland rode cijfers schrijven. „Van de 600 miljoen euro aan revalidatiezorg blijft er jaarlijks 10 miljoen bij de verzekeraars liggen. Zorg waarvoor mensen premie hebben betaald.”
Hoogste tijd dat er verandering in het ‘imperfecte systeem’ komt, vindt Spanjers. „De oplossing die de verzekeraar ook nu weer kiest, is patiënten naar een ziekenhuis sturen waar nog wel ruimte is. Dat is de wereld op z’n kop. Schuiven met geld lijkt me beter dan schuiven met patiënten. Als er bij een andere zorgaanbieder nog ruimte is, kan dat geld ook worden overgeheveld naar de aanbieder waar het budget op is. De premies zijn betaald. Dus het geld is er. En mensen betalen trouw, dus hebben ze recht op zorg in de buurt.”
Woordvoerster Christine Rompa van Zilveren Kruis ziet echter niets in een dergelijke oplossing. „We maken duidelijke afspraken met de zorginstellingen. Wat zijn die nog waard als we budgetten zouden overhevelen? En er extra geld in stoppen, is ook geen oplossing. We hebben niet voor niets samen met de minister afgesproken dat we de zorgkosten zoveel mogelijk beperken.”