Mogelijk werken sommige onderdelen van onze website niet naar behoren. Voor een optimale beleving bekijkt u onze website het beste in Chrome of Firefox.
Het is al weer even geleden dat ons land en ons persoonlijke leven abrupt tot stilstand kwam. Er brak een spannende tijd vol onzekerheid aan. Hoe gaat het met mijn eigen gezondheid en die van mijn familie? Kan ik nog wel werken, wat wordt er van mij verwacht? We zijn nu wat verder in de tijd en er is voorzichtig optimisme bij de experts over het verloop van het virus in Nederland. Aan de andere kant heb je zelf of zijn er wellicht collega’s die in deze periode juist te maken hebben met verdriet in hun directe omgeving. Een verwarrende tijd, waar alles anders lijkt te zijn en dat is ook zo.
Iedereen is het er over eens dat het nog wel even gaat duren voordat we ons normale leven weer op kunnen pakken. Bij mijzelf merk ik dat het op het ene moment lijkt alsof het leven weer gewoon doorgaat, terwijl mij even later een onwerkelijk gevoel overvalt. In die periode doen troost en bemoedigende woorden veel goed. Om die reden willen we elkaar de mogelijkheid geven om elkaar te bemoedigen. Dit kan met het beschrijven van iets waar je van hebt genoten of een gedicht, een verhaal of een lied. Deze rubriek beginnen we met een bijdrage van Akke Fokje Stienstra, onze geestelijk verzorger.
Ab Reitsma, hoofd P&O
In deze tijd hoor ik vaak mensen tegen elkaar zeggen ‘het zijn onwerkelijke tijden’. Of iemand die zijn mail begint met ‘In deze vreemde tijden…’ Dit geeft aan dat wat er nu gebeurt ongekend is en wij het niet direct kunnen plaatsen. Dat kost tijd. En dat wij onder ogen zien dat we de tijden niet naar onze hand kunnen zetten, hoe graag we dat ook zouden willen.
Begin april was de laatste uitzending van DWDD (De Wereld Draait Door) en had Matthijs van Nieuwkerk Ilse de Lange gevraagd ‘Turn, turn, turn’ van The Byrds te zingen. Een lied over tijden die zich afwisselen. Een tekst die je ook terug kunt vinden in de bijbel, namelijk in het boek Prediker. Prediker die alles in het leven relativeert, zoals ook in dit gedeelte. Het was heel toepasselijk voor de situatie waarin Matthijs zich bevond. Voor hem was er een andere tijd aangebroken. Anders dan hij zich had voorgesteld toen hij besloot te stoppen met DWDD. Gedeeltelijk had hij het gepland, gedeeltelijk overkomt het hem dat het plaatsvindt in de coronatijd en hij niet afscheid kan nemen zoals hij had gedacht en ook zijn toekomstplannen even ‘on hold’ staan. Hij bevindt zich als het ware tussen de tijden. En dat is wat ons allemaal is overkomen. We bevinden ons tussen de tijden in de coronatijd. We leven zo goed als mogelijk door en staan tegelijkertijd stil. Stil bij wat ons gebeurt, wie we zijn, wat nou eigenlijk het belangrijkste is in ons leven. Hopelijk nemen we dat mee in de tijden die komen en geven we daar handen en voeten aan, persoonlijk, maar ook in ons werk.
Voor alles wat er gebeurt is er een uur
een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
Er is een tijd om te baren
en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten
en een tijd om te rooien.
Er is een tijd om te doden
en een tijd om te helen,
een tijd om af te breken
en een tijd om op te bouwen.
Er is een tijd om te huilen
en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen
en een tijd om te dansen.
Er is een tijd om te ontvlammen
en een tijd om te verkillen,
een tijd om te omhelzen
en een tijd om af te weren.
Er is een tijd om te zoeken
en een tijd om te verliezen,
een tijd om te bewaren
en een tijd om weg te gooien.
Er is een tijd om te scheuren
en een tijd om te herstellen,
er is een tijd om te zwijgen
en er is een tijd om te spreken.
Er is een tijd om lief te hebben
en een tijd om te haten,
er is een tijd voor oorlog
en er is een tijd voor vrede.
Je kunt je zomaar herkennen in één of meerdere van deze tijden.
Het is het mozaïek van het leven, het geheim wat leven is. Als eb en vloed, als iets wat er altijd is. En wat als doel heeft dat het een tijd van vrede wordt…
To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven
A time to be born, a time to die
A time to plant, a time to reap
A time to kill, a time to heal
A time to laugh, a time to weep
To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven
A time to build up, a time to break down
A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones
A time to gather stones together
To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven
A time of love, a time of hate
A time of war, a time of peace
A time you may embrace
A time to refrain from embracing
To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven
A time to gain, a time to lose
A time to rend, a time to sew
A time for love, a time for hate
A time for peace, I swear it's not too late!
Muziektip: De vier jaargetijden van Antonio Vivaldi
“Geïnspireerd door Irene Vella – ‘Het was 11 maart 2020’
Geschreven naar de situatie in Nederland door Susan Blanco – De Taalrecycler
Het was begin 2020… De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug. Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het maart…
Het was maart 2020… Ineens kwamen de mensen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch! De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg…Iedereen wist wat er aan de hand was…
Maar de lente wist het niet. En de bloemen bleven uitkomen. En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan. En de zwaluwen kwamen weer terug. En de lucht werd oranje en blauw. Het werd later donker en ’s ochtends vroeger licht.
Het was maart 2020… De jongeren studeerden online, vanuit huis. Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis. Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen. Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten. Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars. Mensen moesten vanuit huis gaan werken. Ondernemers kwamen in de problemen. De meeste kinderen konden niet meer naar school. Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het…
Maar de lente wist het niet en het ontsproot. Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af. Ze schonk de mensen haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren.
Het was maart 2020. Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief. Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, maar anderen móesten. Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging. Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk. In de supermarkt waren allerlei schappen leeg. Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en
niemand wist wanneer dat weer kon. Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was. Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk… Er was isolatie, ziekte en paniek… Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit… En de weken duurden ineens veel langer… En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen… De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held… De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde.
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien. De Magnolia stond in de knop. De vogeltjes begonnen aan hun nestjes. De lucht werd steeds gezonder.
En toen… Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt. Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen. Er was weer tijd om te schrijven en te lezen. Mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit.
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug. Mensen hadden van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin. Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden. Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken.
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit. Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn. Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen. Mensen herstelden van hun stressvolle leven. Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar. Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen.
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan Gepensioneerd zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg. Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen. Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden.
2020 werd het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met álle mensen… En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen… Dat wisten we allemaal.
Maar de lente wist het niet… En de rivieren werden schoner. En de bomen kregen blad. En de bloembollen kwamen uit. En het werd steeds warmer. En er waren ineens veel meer vogels.
En toen kwam het verlossende woord… De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was. En dat het virus had verloren! Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!! En toen ging iedereen de straat op… Met tranen in de ogen… Zonder maskers en handschoenen… De buren werden geknuffeld, alsof het familie was. En de wereld was liefdevoller geworden. En de mensen waren humaner geworden. En ze hadden weer waarden en normen. De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen. Doordat alles lang stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan.
En toen kwam de zomer…. Omdat de lente het niet wist. En hij was er nog steeds. Ondanks alles. Ondanks het virus. Ondanks de dood.
Omdat de lente het niet wist, leerde iedereen de zin van het leven